Dominik Bartkowiak, Wiersze wybrane
Do swojego poetyckiego świata Dominik Bartkowiak z kl. 1b wpuścił nas już podczas tegorocznego wieczoru z poezją pod hasłem "To lubię" (więcej o tym wydarzeniu na stronie naszej szkoły). Potem własną twórczość zaprezentował szerszemu gronu podczas wystawy prac w szkolnym Dniu Ludzi z Pasją. Dziś wiemy, że zdążył również zdobyć uznanie jury XX Lednickiej Wiosny Poetyckiej. 21 maja został laureatem Turnieju Poetyckiego o Koronę Wierzbową. Próbkę jego poetyckiego talentu prezentujemy także w "Pryzmacie":
Dominik Bartkowiak
Gniazdo chrzcielnicy
Lednica
ziarno początku
na bajkowej wyspie
ubranej w kwiaty
wieńca tajemnic.
Gdzie ptaki tworzą
gniazdo chrzcielnicy.
Spójrz jak prawda
wzrasta zagadką
1050-letniej historii.
Odkrywasz ją
bez wątpienia…
na znak wiary?
***
W drzwiach nocy
Ciemność
tuż tuż
czeka na Ciebie
tuż tuż
Księżyc
tuż tuż
czyha
na Twoją zatratę
tuż tuż
Chwycisz klamkę ?
***
Maska
Kłamstwo za kłamstwem,
maska za maską.
Czy jest sens… udawać?
Czy może pozostać w cieniu?
Dobro jest wśród nas
- cieszymy się
Gdy zło
- milczymy
Nie zdejmiesz maski,
nie ujrzysz…
siebie
***
Nie ma
Ciebie przy mnie...
Ciebie przy mnie...
Nie ma
Ciebie przy mnie
tego ranka.
Kawa
nie smakuje
tak samo.
Pieśni
Twojego serca
nie słychać
i nie czuć
utęsknionych
zapachów
Twoich perfum.
Wiatr przestał
uderzać
o drzewa przyszłości.
Ciebie przy mnie
tego ranka.
Kawa
nie smakuje
tak samo.
Pieśni
Twojego serca
nie słychać
i nie czuć
utęsknionych
zapachów
Twoich perfum.
Wiatr przestał
uderzać
o drzewa przyszłości.
Może z czasem
podniosę liść, na którym
blask Twojego imienia
zabłyśnie nadzieją.
podniosę liść, na którym
blask Twojego imienia
zabłyśnie nadzieją.
***
Piękna melodia...
Piękna melodia,
słyszysz ją?
Opowiada o nas,
o naszych radościach,
pragnieniach,
miłościach,
smutkach,
cierpieniach…
słyszysz ją?
Opowiada o nas,
o naszych radościach,
pragnieniach,
miłościach,
smutkach,
cierpieniach…
Potrafisz… pokochać,
bez Niej?
bez Niej?
***
Dom nieznany…
Dom nieznany...
Schody
do weselnego pokoju
wypełnionego nadzieją
Fotel
pod kotarą bieli
Już siedzi na nim…
czarny kot
Komentarze
Prześlij komentarz