Poezja: Marianna Kowalska

 

 

Zakazany owoc

 

Na stole leży zakazane jabłko

Obok żądny grzechu wąż

Kusi byś wziął choć jeden kęs

Zaspokoił swój przed Bogiem lęk

Podchodzisz do niego

Bierzesz go do ręki

Odkrawasz kawałek

Nożem męki

Już masz skosztować

Wziąć kęs do ust

Ale słyszysz huk

To talerz który posłał na ziemię

By Cię obronić Bóg

Gdy Ciebie nie ma

Gdy patrzę w lustro

Czuję że jest tu dziwnie pusto

Ciebie nie ma

A wciąż myślę o Tobie

Gdy rozmyślam co porabiasz tam

Po drugiej stronie

Pamiętam Cię jak siedziałeś

Na starym fotelu

Rozmyślałeś o historii

Mówiłeś do mnie przyjacielu

Od zawsze wiedziałeś że mam to po Tobie

Charakter i chęci by pomóc każdej osobie

Mijają lata po Twym odejściu

Wciąż widzę Twój uśmiech na starym zdjęciu

Czasem się zdarzy że gdy spojrzę

Poruszy się doniczka

I wtedy znów czuję

Twój dotyk na moich policzkach

 

Marianna Kowalska (1c)